«محمدعلی بهمنی» اتفاق بزرگی را در سپهر ادبی کشور رقم زد؛ حلقه واسط منعطف و خیرخواهانه‌ای برای انتقال فرآیند کلاسیک و مدرن غزل به دوره پست‌مدرن داشت و به همه ارکان این گونه شعری وفادار بود اما بر سر غزل پست‌مدرن، حمیت و غیرتی داشت تا بتواند سنگ‌بنای هنر تخصصی خود را در میان دوستداران وافر این گونه تکثر دهد.